Prosimy o pomoc!

Kochani!
Dzisiaj po długiej nieobecności, zwracam się do was o pomoc. Tylko wy możecie dać potrzebne teraz wsparcie i dlatego powstał ten post.

Zapewne słyszeliście o wybuchu gazu w Bytomiu. Mieszkałam tam wraz z rodziną. W kilka sekund zawaliło się nasze mieszkanie. Straciliśmy cały dobytek, a co najważniejsze pamiątki, poczucie bezpieczeństwa i wspomnienia szczęśliwego dzieciństwa. Do tej pory jesteśmy w szoku, że udało nam się przeżyć. Pozwoliłam sobie napisać tych kilka słów ponieważ potrzebna jest ogromna pomoc finansowa. Jesteśmy wdzięczni za każdą złotówkę. Nasz blok ostatecznie zostanie rozebrany, a koszty będziemy musieli pokryć my...

Udostępniam stronę, na której widnieje numer konta, na które zarządca naszej wspólnoty zbiera środki by pomóc mojej rodzinie jak i reszcie mieszkańców. Z tych środków prawdopodobnie będzie trzeba pokryć różne koszta, którymi zostaniemy obciążeni jak członkowie wspólnoty i jednocześnie właściciele budynku.

Z góry dziękuję wszystkim, którzy okazali się dobrą wolą i zechcą nam pomóc!

Nr konta, który znaleźć można również po wejściu w link:

57 1240 1343 1111 0010 0216 7128

z dopiskiem "ul.Energetyki 4b"

http://bytom.naszemiasto.pl/artykul/bytom-pomoc-dla-poszkodowanych-z-energetyki-4b-mamy-konto,2670508,art,t,id,tm.html

Stary kościół miechowski

Ty, co gardząc ojczyzną, zwiedzasz Alpów szczyty,
A żadnych miast widokiem nie mogąc być syty,
Aż do Włoch niesiesz oczy, aż do Neapolu,
Choć te same piękności masz na polskim polu,
Lecz żeś słyszał, czy czytał, iż kto tego kąta
Ziemi nie zwiedził, darmo się po świecie krząta -
Błądzisz! Żal mi cię bracie, żal mi twej kieszeni!
Pójdź ty no do Miechowic, zatop w ich zieleni,
Lub w ich lasach twe oczy, tu łaź, tu oglądaj!

(Norbert Bonczyk, Stary kościół miechowski)

Cień przeszłości...Miechowice Kopalnia

Dzisiejszy temat jest mi dość bliski ponieważ mieszkam w tym miejscu od zawsze i jestem z nim bardzo związana. Znam tu każdy zakątek i uwielbiam to dosyć tajemnicze miejsce. Są tu bowiem miejsca, ścieżki, przejścia o których nie wie przeciętny mieszkaniec Miechowic. Stąd też pomysł na dzisiejszy post. Warto wspomnieć o czymś co kilka lat jeszcze tu było i przypominało dzięki czemu ta dzielnica tętniła życiem i przemysłem. Zapewne domyślacie się o czym mówię. Kopalnia Węgla Kamiennego Miechowice.
Trochę faktów:
Budowę kopalni w Miechowicach rozpoczęto w 1899. Została utworzona w 1900 przez połączenie kilku pól górniczych i była własnością Franciszka Huberta von Tiele-Wincklera. Wydobycie węgla rozpoczęto w 1902 roku. Do 1945 roku kopalnia nosiła nazwę Preussen.
W 1993 w kopalni doszło do silnego wstrząsu w wyniku, którego zginęło 6 górników. W ramach procesu restrukturyzacji w 1997 roku kopalnia została połączona z kopalnią "Bobrek" pod wspólną nazwą "Bobrek Miechowice". W 1991 roku kopalnia "Bobrek-Miechowice" została postawiona w stan likwidacji a na jej bazie powstał Zakład Górniczy Bytom III. W 2005 roku wszystkie szyby, budynki zostały zlikwidowane. Jedynie pozostał pomnik zmarłych w 1993 górników.

Mój tata jest górnikiem więc mam w pamięci jeszcze chwile kiedy wracał z pracy (wówczas już "Bobrek Miechowice"), a ja byłam niesamowicie szczęśliwa. Osoby, które nie mieszkają na Śląsku pewnie nie będą czuły tego samego lecz dla mnie kopalnie, huty i inne obiekty typowo związane z tym regionem będą budziły uczucia, że jestem w domu. Nie kojarzy mi się to wyłącznie z brudem, smogiem i tąpnięciami. Łączę z tym wiele pozytywnych myśli i wspomnień. Obecnie za oknem gdzie kiedyś rozpościerał się widok bezpośrednio na kopalnie nie ma już nic. Na szczęście pozostają zdjęcia, filmy, opowieści innych...

760 lat Bytomia!

Na ten rok przypada święto jakim jest 760-lecie lokacji Bytomia. W 1254 Bytom otrzymał prawa miejskie, a więc w obliczu prawa stał się miastem, a co za tym idzie otrzymał różne przywileje, dobrze wpływające na rozwój miasta. Mało kto wie, ale nasze miasto jest starsze nawet od Krakowa.

Nie sposób nie słyszeć o tym wydarzeniu bo dzieję się naprawdę wiele. I co najlepsze, to dopiero początek! Przewidziane jest sporo wydarzeń z tym związanych.

Jestem uczniem więc powiem o tym co najbliższe memu sercu. Słyszę o konkursach, które są organizowane w każdej szkole z okazji tego wydarzenia, oglądam wystawy, obrazy i fotografie tworzone przez tych młodszych, ale równie zdolnych. Wiele osób angażuje się w to wydarzenie i nie zwalnia tempa. Spodobał mi się szczególnie konkurs fotograficzny organizowany przez II LO gdzie tematem przewodnim były zabytki i architektura Bytomia. Spróbowałam również swoich sił i zajęłam podium wysyłając zdjęcia "Strażnika Bytomia" czyli naszego popularnego smoka.

Bardzo się cieszę z książki jaką dostałam. Jest wspaniale napisana, zawiera w sobie gotowe wycieczki jakie można samodzielnie pokonać używając jej jako przewodnika. Najbardziej cieszy mnie, że jest o mojej dzielnicy.

Tulipanowiec Amerykański

Dzisiaj idziemy dalej w kierunku naszego lasu miechowickiego. Przystanek - tulipanowiec. Tym razem proponuje spacer, na który wybrać się może dosłownie każdy. Zaraz na początku szlaku zatrzymujemy się przed leśniczówką i szukamy naszego tulipanowca. Nie bójcie się, nie będzie to trudne. Ma bardzo charakterystyczne liście, a latem przepięknie kwitnie. Zatem zapraszam na wiosenny spacer!

Tulipanowiec amerykański – jeden z dwóch gatunków tulipanowca. Jest okazałym drzewem zrzucającym liście na zimę. W swej ojczyźnie należy do najwyższych drzew liściastych, często wystaje ponad poziom dębów, klonów oraz innych drzew, wraz z którymi współtworzy lasy. Rośnie szybko, osiąga wiek 200-300 lat. Ojczyzną tulipanowca są wschodnie i południowo-wschodnie części Ameryki Północnej.

Miechowicki las jest związany z rodziną Tiele-Wincklerów. Rodzina ta do 1945 roku była właścicielem miechowickiego zamku. Część lasu została zaadaptowana na park zamkowy. W tym celu posadzono tam rzadkie i egzotyczne drzewa, które w Polsce nie występują. Dzięki temu możemy w tym lesie spotkać na przykład świerki serbskie czy też przepiękny tulipanowiec amerykański.

Rosen Bank 1888

Dzisiaj chciałam wam przedstawić ciekawe miejsce, o którym mało kto wie (nawet mieszkańcy Miechowic). Jest to Różana Ławka przedstawiona na zdjęciu poniżej. Las miechowicki kiedyś był zadbanym parkiem którego właścicielami była rodzina Tiele-Winckler. Dzięki nim obecnie możemy podziwiać wiele rzadkich gatunków drzew i roślin, które kiedyś sprowadzano do Miechowic. Wielką niespodzianką było odnalezienie w 2003 roku, podczas prac leśnych Źródło Różane oraz Ławę Różaną. Obecnie, możemy je znaleźć gdy wybierzemy się na spacer po Dolinie Trzech Stawów. Zachęcam do poszukiwań! :)

Gimnazjum nr 13

Dzisiejszy wpis poświęcam i dedykuje wszystkim uczniom i nauczycielom Gimnazjum nr 13.
W szczególności chciałam podziękować najwspanialszemu nauczycielowi historii, który poświęcił tej szkole swoje serce i czas. W tym roku szkolnym jest opiekunem naszych zajęć "Miłośników Bytomia". Dzięki niemu powstał ten blog jak i wiele innych akcji, które organizujemy. Mimo przeniesienia do naszej szkoły dalej przekazuje nam wiedzę i nie pozwala by pamięć o Gimnazjum nr 13 poszła w zapomnienie. Serdecznie dziękujemy panie Adamie!

Oto książka, którą napisał i podarował mi pan Adam Kubacz o dziejach budynku Gimnazjum nr 13 w Bytomiu-Miechowicach. Zachęcam do zapoznania się z nią szczegółowo ; )

Dedykacja ; )

Pomysł, czy raczej potrzeba, aby w Miechowicach powstała nowa szkoła  znane były już od 1910 r. W związku z tym czyniono nieustające postępy, by słowa przeszły w czyn.

Szkołę oficjalnie udostępniono w grudniu 1913 r. Było to niezwykle wielkie wydarzenie dla ówczesnych Miechowic. Przyjechało wielu gości, były przemówienia, występy oraz wywiady. Potem szkołę pobłogosławił miejscowy proboszcz.

Do końca wojny funkcjonowała jako "Volksschule nr 3" i ze swej roli wywiązywała się świetnie. Natomiast po 1945 r. już w Polsce Ludowej -  zyskała miano Szkoły Powszechnej nr 3, potem  działała jako Szkoła Podstawowa nr 31, a w późniejszym czasie -  Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 13. Od momentu reformy szkolnictwa, kiedy wprowadzono gimnazja, szkoła działała jako Gimnazjum nr 13.

Rok temu, władze miasta podjęły decyzję, że z dn. 1. września 2013 Gimnazjum nr. 13, przy ul. Stolarzowickiej 19 przestanie istnieć, natomiast uczniowie zostaną przeniesieni do ZSO nr 5.

 Dla uczniów zamknięcie szkoły było bardzo przykrym przeżyciem. Nikt nie chciał się rozstawać ze swoją szkołą. Jeden z nich opowiada, że najsmutniejszym momentem było "pakowanie wszystkich rzeczy do ciężarówek i oglądanie jak wszystko znika".

 

"Szkoła od strony ulic Kasztanowej i Stolarzowickiej posiada przepiękny ogród i alpinarium z wieloma odmianami roślin skalnych, rabatowych i pnących oraz krzewami i drzewami, za co nasza placówka została nagrodzona w konkursie ogólnopolskim zorganizowanym pod patronatem Senatu RP" - (książka Dzieje budynku Gimnazjum nr 13 w Bytomiu-Miechowicach)

Miechowice sprzed kilku lat

Charakterystycznym miejscem  widzianym z Miechowic jest hałda usytuowana nad Rowem Miechowickim (dopływ Bytomki), która stanowi najwyższy punkt obserwacyjny w okolicy. Co prawda, usypisko z kopalni i huty Bobrek w tej chwili jest w likwidacji i niebawem zniknie z powierzchni ziemi, to  pewnie pozostanie w pamięci jak wyglądała okolica sprzed lat. Niestety z roku na rok jest coraz mniej stawów, które nawet przed wojną stanowiły miejsca wypoczynku. Miejsca pol uprawnych zajmują duże sklepy lub parkingi.  Dlatego chcemy Wam pokazać, co zmieniło się krajobrazie Miechowic i Karbia przez ostanie 6 lat, ponieważ tak naprawdę, to  pokazane na zdjęciach miejsca  położone są na terenie dzielnicy Karb. Jedak to z Miechowic tu jest najbliżej i te tereny stanowią miejsca spacerowe. 

 Jeszcze przed sześciu laty można było podziwiać okolicę ze wierzchołka hałdy. W głebi Elektrociepłownia Miechowice i CH Plejada

 W 2008 i 2009 roku stawy zostały całkowicie zasypane.

 Za kilka lat w tym miejscu powstanie Castorama.

Dowód na to, że przez sześć lat potrafi się wiele zmienić.

Legenda o założeniu Miechowic

Powstanie herbu, a także samej nazwy Miechowice opisuje legenda przytoczona przez Norberta Bonczyka w poemacie Stary Kościół Miechowski.
Legenda ta łączy założenie Miechowic z postacią niejakiego Tadeusza Zaborowskiego oraz jego wuja i opiekuna Wacha.
Po skazaniu na śmierć biskupa Stanisława ze Szczepanowa część magnatów, nie mogąc pogodzić się z tą decyzją sprzeciwiła się królowi Bolesławowi. Groziło to wygnaniem, a nawet utratą życia. Według legendy śmierć wówczas ponieśli także rodzice Tadeusza Zaborowskiego. Maleńki Tadeusz po śmierci ojca i matki został przez wuja ukryty w snopku siana i nocą wywieziony z Krakowa na drabiniastym wozie (stąd właśnie miał się wziąć wóz i gwiazdy w herbie). Wach minąwszy gród bytomski, zatrzymał się na odpoczynek u stóp pobliskiego wzniesienia. Czując się bezpiecznie w śląskich granicach wybudował tu skromną chatkę, w której zamieszkał. Po latach, kiedy Tadeusz dorósł, Wach przekazał mu ocalone dokumenty potwierdzające jego pochodzenie i prawa do majątku. Tadeusz Zaborowski odkupił od Bytomia część okolicznych lasów, wykarczował je i założył tu wieś. Po śmierci Wacha, Tadeusz umieścił na jego grobie krzyż, na którym napisano Mniechował. Z biegiem lat słowo to miało przemienić się w dzisiejsze Miechowice, zaś nad grobem Wacha miała stanąć początkowo kaplica, a następnie kościół.